VW 412 Variant in Kenia
Als je bovenstaande foto’s van deze 412 uit Kenia bekijkt, heb je al zo’n vermoeden dat er iets nog al mis is gegaan. Dat vermoeden is terecht, deze auto, die door een missie broeder werd gebruikt om spullen te vervoeren, is, met bestuurder, passagier en inhoud 4 maal over de kop gegaan. Als je dat weet valt de schade nog al mee.
Is een 412 dan zo sterk??
Deze auto zat, letterlijk, tot aan het dak volgepakt met kisten onderdelen. Zeker hierdoor is het dak grotendeels op zijn plek gebleven en is het alleen aan de voorkant een stukje ingedrukt.
Wat nog bijzonderder aan het verhaal is, is dat de foto’s in chronologische volgorde staan. Dat wil zeggen, de eerste drie foto’s zijn van net na het ongeluk en de laatste is een paar weken later genomen. Als je dan weet dat het enige gereedschap een paar zware hamers, een lasbrander en tangen is, dan kun je gerust stellen dat hier een echt staaltje vakmanschap geleverd is.
Het enige wat men niet kon repareren waren de voorruit en de richtingaanwijzerglazen aan de voor en achterkant. Deze zijn in Nederland opgehaald. De auto rijdt intussen weer!
Goede raad kost niet veel
Hoog uit een paar koppen koffie.
Via de luchtgekoelde club kreeg ik het telefoonnummer van een oudere dame bij ons uit de buurt, die een 411 Limo Automaat had, en niet wist wat te doen met haar auto.
Of ik zou willen bellen.
Onmiddellijk gedaan en ik kreeg haar kleindochter aan de lijn die het volgende vertelde.
Oma (al bijna 74 jaar) rijdt al meer dan 22 jaar met deze auto en ze wil hem nu kwijt maar weet niet wat hij nog waard is en waar ze hem het beste te koop kan zetten want het zou toch fijn zijn als hij naar een liefhebber gaat.
Na wat door vragen blijkt het een voor mij niet helemaal onbekende auto te zijn, die ik al jaren zo heel af en toe eens zie rijden, maar nog nooit heb kunnen achterhalen.
Een afspraak is gauw gemaakt en op een mooie zondagmiddag zitten Annelies en ik bij de kinderen van oma.
Het was een makkelijk te vinden adres want oma was er zelf ook en de 411 stond voor de deur.
Bij een bakje koffie verteld oma haar verhaal.
Ze heeft de auto destijds (22 jaar geleden) gekregen van haar zieke overbuurman. Deze had hem nieuw gekocht maar werd al ernstig ziek voordat de auto werd afgeleverd. 2 jaar lang heeft ze de buurman met deze auto overal heen gereden omdat hij te ziek was om zelf te kunnen rijden en op zijn sterfbed heeft hij haar de auto geschonken.
En nu is het zover dat de auto slechter wordt en ze er dus, eigenlijk met pijn in haar hart, afstand van zal moeten nemen, en een andere auto zal moeten kopen.
“Maar wat moet ik er mee doen?” is de vraag.
Tijdens het gesprek hadden Annelies en ik , onafhankelijk van elkaar, al het gevoel dat ze hem eigenlijk helemaal niet kwijt wilde.
Toen ik vroeg waarom ze hem niet liet opknappen, was het verkrijgen van de onderdelen het grootste probleem.
Op ons antwoord dat het misschien wel mee kon vallen fleurde ze helemaal op.
Het is natuurlijk niet eenvoudig om aan een paar goede voorschermen te komen, maar met de juist adressen moet je een heel eind kunnen komen.
Onze uitleg was simpel.
Je kunt deze auto, waar zoveel plezier en goede herinneringen aan kleven, verkopen maar dan moet je wel weer geld uitgeven voor een andere auto.
Als je dat geld nou eens uitgeeft om deze auto op te knappen dan kom je een heel eind en je behoud de auto waar je zoveel plezier aan beleeft.
Het gesprek nam een heel andere wending en oma leefde weer helemaal op bij het idee dat haar oude trouwe 411 misschien wel gered zou kunnen worden.
Al pratend bleek ze in het verleden zelfs lid te zijn geweest van onze club, maar door het overlijden van haar man was daar een einde aan gekomen.
Voor al het laswerk had ze wel een bekende die haar wilde helpen, en als wij dan voor de onderdelen zouden zorgen zou de auto weer de weg op kunnen.
Zo gezegd zo gedaan. Er is in totaal bijna een jaar aan de auto gewerkt en het resultaat is verbluffend. De auto heeft al op meerder shows gestaan en ook al een paar keer mogen figureren in foto en film sessies.
We zijn al weer heel wat jaren verder en helaas is de eigenaresse intussen overleden, maar de auto heeft een nieuwe baas gevonden die er heel erg blij mee is.
